با سلام و عرض تسلیت به مناسب شهادت جانسوز حضرت سجاد (امام زین العابدین) علیه السلام ؛ شهید مطهری در باره چگونه زنده نگهداشتن یاد و خاطره حادثه کربلا توسط امام سجاد علیه السلام می گوید:
دعا و گريه امام
براى على بن الحسين فرصتى نظير فرصت امام اباعبد اللَّه پدر بزرگوارش پيدا نشد، همچنان كه فرصتى نظير
فرصتى
كه براى امام صادق پديد آمد پيدا نشد، اما براى كسى كه مى خواهد خدمتگزار
اسلام باشد همه مواقع فرصت است ولى شكل فرصتها فرق مى كند. ببينيد امام
زين العابدين به صورت دعا چه افتخارى براى دنياى شيعه درست كرده؟! و در عين
حال در همان لباس دعا امام كار خودش را مى كرد.
بعضى
خيال كرده اند امام زين العابدين چون در مدتى كه حضرت بعد از پدر
بزرگوارشان حيات داشتند قيام به سيف نكردند، پس گذاشتند قضايا فراموش شود.
ابداً [چنين نيست]، از هر بهانه اى استفاده مى كرد كه اثر قيام پدر
بزرگوارش را زنده نگه دارد. آن گريه ها كه گريه مى كرد و يادآورى مى
نمود براى چه بود؟ آيا تنها يك حالتى بود مثل حالت آدمى كه فقط دلش مى
سوزد و بى هدف گريه مى كند؟! يا مى خواست اين حادثه را زنده نگه دارد و
مردم يادشان نرود كه چرا امام حسين قيام كرد و چه كسانى او را كشتند؟ اين
بود كه گاهى امام گريه مى كرد، گريه هاى زيادى.
منبع : مجموعه آثاراستادشهيدمطهرى، ج18، ص:
سخن هفته
